Günün ikinci yazısı:Spice Girls'ten One Direction'a...

Ben küçükken Spice Girls vardı.
Dünyayı kasıp kavuran önce dört,sonra beş kızdı onlar.
İnternet minternet daha yeni yeni hayatımıza giriyordu o zamanlar.O yüzden bakma şansın yoktu şimdiki gibi twitterlarına falan.
O kadar ünlüydüler ki,kırtasiyelerde posterleri vardı-alıp da duvarıma astığım.Her hafta yenilenirlerdi.Babama "Yaaaa kasetleri çıktı yaa,alsana bana yaaaa" diye yalvarırdım.Bir akşam bir masal kasedi ve albümlerini almış gelmişti.Sevinçten delirdim.Bütün şarkılarını,sıralarına varana kadar ezberledim.
Mahalleden arkadaşlarımla apartman boşluklarında "Bak ben Emma'yım,sen Mel C,sen de esmersin Mel B ol" dedik birbirimize.Danslarını yaptık."Hat si yor ol taym" diye kıçımızdan salladık şarkı sözlerini,ingilizce ya malum:)Orhan marketteki şekerlerinden aldım her gün.Acayipti onlar,23 üme geldim hala o şekerler gibisini görmedim.Hepsinin özel pakette resimli,çilek kokan lolipopları vardı;içlerinde de çıkartmalar."Ya bizim orda yok,alsana bana da" diyen bütün arkadaşlarıma alıyordum.
Sonra birgün Kumla'da bir arkadaşım beni durdurup,"Biliyo musun,benim bi arkadaşım İngiltere'ye onların konserine gitmiş,bak bir de fotoğraf çekmiş." dedi ve bir kağıt uzattı "Bak bu da telefon numaraları".
İnsan ne cahil küçükken ya.Ne saf,temiz.Ya da salak.
Fotoğraf gerçekti,kabul ama o numara?O kadar uzundu ki,"İnanmıyoruuumm,hemen aramam lazım" dedim.Kodu Türkiye'ye ait değildi.Aradım,aradım hemde günlerce ama açan kim?Elde var sıfır.

Yıllar geçti.Grup dağıldı,hayranlık falan kalmadı.
Geçen Olimpiyat Oyunları'nda birden sahnede gördüm onları.Evde çığlık çığlığa "AAAAAAA İNANMIYORUMMM,ÇOK MUTLU OLDUM ŞU AAAANN" dedim.Çocukluğumdan bir hatıra gibilerdi orda.Sonradan öğrendim ki benim jenerasyonumdan olan herkes saçma bi mutluluk yaşamış o anda.
Bunu size neden anlattım?

Kuzenim Eylül,One Direction ve Justin Bieber hayranlığından ölücek.Onda küçük beni görür oldum.İşinin kolaylaşması internet yüzünden.Takip kolaylaşınca gizem azalıyor galiba ama kafamı kurcalayan şey;Biz küçükken böyle bebelere bakmıyorduk yine de.15 yılda çok şey değişmiş.Küçük starlar çok yoktu,onlar da bu kadar havalı değildi zaten.Esrar uyuşturucu çekip,ahkam kesmezlerdi.Hele lisedeyken ben hep Maroon 5,RHCP dinlediğimizi hatırlıyorum.

Ne acayip geliyo bana şimdi,heyecanlı heyecanlı One Direction bebeleriyle ilgili duyduklarını,hayallerini anlattığında."Bak kolyeme Hazal" deyip 1D li kolyesini gösterdiğinde.Ben de böyle mi görünüyodum acaba dışarıdan bakanlara?Ama yine de gülerek dinliyorum,"Ben de sendendim" diyorum.Zamanla geçicek onlar.
Ama keşke Justin Bieber falan olmasaydı bari.
Tipine tükürdüğüm yaaa.