Bazen diyorum ki...

-Neden matematiğe,fiziğe ya da kimyaya karşı hiçbir ilgim yok da tamamı edebiyatta?Bugün koşa koşa gidip aldığım,almışken canım Burak'a da sarıldığım Livaneli'den "Kardeşimin Hikayesi" isimli enteresan romanda "Edebiyat bilimden de önce gelir" cümlesini okuyunca anladım.Cidden dediği gibi,insan duygusunu ve düşüncesini açıklamada bilim ve matematik çok sığ kaldı.Bu yüzden Sabahattin Ali benim için bir dahidir.

-Neden hayatımın sonuna kadar okuyup dünyayı gezebilecek kadar büyük bir enerji var içimde?Çalışırken sıkılırsam nolur acaba falan diye düşündüğümden mi acaba?Çok param ve de sağlığım yerinde olsa sadece ama sadece gezmek isterdim.Evde oturup kalıcak biri değilim çünkü,Allah sağlık verdiği sürece gezicem de sanırım.

-Geçen gece uyumadan önce gözlerimi tavana dikip,evimizin karşısındaki barda yıllardır bıkmadan usanmadan türkü söyleyen güzel sesli adamı dinlerken birden "Bir erkekle karşılıklı oturup konuşmayalı ne kadar zaman oldu?" diye düşünürken yakaladım kendimi.Epey bi zaman geçti,şimdi canım arkadaşlarımla buluşma zamanı.Çünkü erkeklerle konuşmak,dertleşmek ayrı bir keyif.Sana tamamen objektif bir şekilde karşılık veriyorlar,bir de en büyük şansım çevremdeki erkeklerin müthiş komik olması;dolayısıyla zaman benim için çok hızlı ve eğlenceli geçiyor.
Bence arkadaşlar en güzel stres atma yolu.

-Bazen diyorum ki neden aşırı tepki verme özürlüyüm?
Neden her şeye "Olabilir,büyütmeyin bu kadar" diyorum?Bunun adı kayıtsızlık mı,öküzlük mü yoksa normal bişi olarak mı algılamam gerekiyor?Ruh halim o kadar hızlı değişiyor ki,ayak uydurmak çok zor.Son zamanlarda en çok bunu düşünür oldum.

-Bazen diyorum ki İngiltere'ye dönüp master gibi bişi yapmasam mı acaba?Sonra diyorum ki,saçmalama sen orda çok rahat ettin kızım lan,mutlu oldun yine.Benim için en güzel tarafı da alacağım yeni eğitimin beni aşırı zorlayacak olması,öğreneceğim işle ilgili kelimeler,sunumlar,ödevler...İngilizceye karşı zaafım var ve ne kadar zorlanırsam o kadar mutlu oluyorum.Olay bende böyle işliyor.

-Dünyanın en zor karar alan insanı olarak nasıl alıyor da hayatımla ilgili mühim meselelerde ani ve dönülmez şekilde karar verebiliyorum acaba?
Uyguluyorum da lan.Bırakmıyorum,vazgeçmiyorum da.
En çok bu huyumu sevsem de bazen zorluyor.
Neyse artık böyle gelmiş böyle gider qhanqseler yh@ hahahaha:D
Geldim yine,aldı beni düşünceler.