"my best friend is wedding"

Böyle bi film vardı,Julia hanım mı oynuyordu bilmem.İzlemedim de ama nedense aklımda kalmış.

Neden bu adı verdiğime gelince:En yakın arkadaşlarımdan biri evlendi ve ben düğünü için İstanbul'a gittim.

Özlem benim canımdır ciğerimdir.Gönlümde yeri ayrıdır.

Özlem hayatı boyunca türlü zorluklar yaşamış,adının anlamını fazlasıyla sırtlanmış ama buna rağmen gülmeyi,sevmeyi,insanlara dokunmayı bilmiştir.Dünyanın en verici insanlarından biridir.Öpmeden dokunmadan sevemez.Çok özlerse gözleri dolar.

Çok komiktir.Gözleri çok güzel,ışıl ışıldır,her zaman sevgiyle bakar.

Yalnızdır ama yalnız kalmaz.Bu kadar güzel bu kadar sevgi dolu bi insan yalnız kalamaz...

Ve nihayetinde 5 yıldır birlikte olduğu sevgilisi Metinle evlendi.

Kapıdan içeri girdikleri an gözlerime dolan yaşlara engel olamadım.Yanaklarımdan akmaya devam etti,makyajım bozulmasın falan diye de diretmedim:ağladım ağladım.Onun o güzelliğine,mutluluğuna ağladım.İçimde binlerce nazar boncuğu taşıdım sanki.İçimden çok dilek geçti.Hep mutlu olmasını diledim.Allahım nolur ayırma onları dedim.

Paratoner gibi hep mutluluk çeksin dilerim.Güzel yüzü hep gülsün.Gönlünden ne geçiyorsa hepsi gerçekleşsin istedim.

Bunları düşünürken bir yandan da ağlıyordum.İlk dans parçaları bitip de yerlerine oturana kadar ağlamaya devam ettim.Zannediyorum ki biri beni kolumdan tutup dışarı çıkarsa mutlaka devam ederdim.

Neyse ki bu duygusal anlar zamanla yerini neşeye bıraktı.

İki güzel insanım mutluluğunu kutladı tüm salon.Göbek attık halay çektik eğlendik güldük.

Dilerim çok mutlu olursun canım arkadaşım.Allah güzel gönlüne göre versin.Seni çok seviyorum.