1 Kas 2011

gemileri yakmak üzereyken...

Kolay kolay yapmam bunu.
Zaman alır...
Beklerim,susarım,kendimi dinlerim önce.İçimden bir muhasebe yaparım.Bana artısı ne,eksisi ne diye.
Eksiler fazla çıkarsa içimden atarım.

Çok fazla dayandım.
Tam 12 yıldır didişiyorum hem onunla,hem kendimle.Ben istemesem de hep benimle gelicek,hayatta olma sebeplerimden biri o çünkü:Babam.
Şimdiye kadar küsüp barışmalarımıza,onun bana hakaretlerine ve saçma hareketlerine dayandım.
Elbette benim de hatalarım olmuştur ama bu asla bir saygısızlık etme durumu değildir.Saygıyı korumak benim için çok önemli olduğundan, babama hele böyle bir şey yapmam imkansız.

Son olay bardağı taşıran son damla oldu...
Hayatımda annemden önemli hiç kimse yok.Bunu anlatmam imkansız,zaten anlatsam da eksik kalır.
12 yıldır hep üç kişi başardık her şeyi.Mutlu olduk,sıkıntılı olduk ama genelde mutluyduk.Eğlenceliydik birlikte.
Annem her işini kendi yaptı,kimseye eyvallah etmedi,ettirmedi.Her zaman çok zeki,çok yönlü,neşeli,kendini ifade etmede sıkıntı çekmeyen biri oldu.
Fedakardı.Aynı anda aynı şeyi giymek istesek hemen bana uzatırdı.Cebinde kalan son parayı verirdi.Hastalandığımda babamın yanımda olduğunu hatırlamıyorum;bunu hep annem yapardı.Geceleri kalkıp kalkıp ilaç içirirdi bana.
Ve biz böyle güzel bir düzende giderken kimsenin ama hiç kimsenin,hele hele babamın anneme hakaret etmeye hakkı yok.Ettirmem.Ben annem için dünyayı karşıma alırım.Ben bugün böyle bir kişiliğe,düşünceye,dünya malını önemsemeyen bi fikre sahipsem hepsi annem sayesindedir.Yani siz beni ne kadar seviyorsanız,bunun mimarı annemdir.Sevgilimin bende gördüğü annemin özüdür.Arkadaşlarımın sevgisi annemin bana bahşettiği sevgidir.
O yüzden babamın almış olduğu bir araba annemden değerli değil.
Onun o aldığı ve durmadan fiyatını yüzüme bağırdığı arabayı istemiyorum.Anneme bu yüzden ağır hakaretler etmesini kaldıramıyorum.Telefonu bu yüzden yüzüne kapattığım için beni suçlayıp suçlamamasıyla,yada duygu sömürüsü yapıp araya bin tane insan sokmasıyla ilgilenmiyorum.
Hassas noktamdan vurdu.Geri dönüşü yok artık.Benim ailemden hiç kimse bu lafları hak etmiyor.
Arabası ona kalsın,almıyorum.
Kendisiyle de artık ayda bir kere görüşmeyi layık görüyorum.
Acımıyorum.

3 yorum:

  1. canım hazalım..Seninle sanal evlerimiz bloglarımız dışında da tanışmayı bir kez daha istedim ben bu yazından sonra..

    YanıtlaSil
  2. ben de çok istiyorum canım...keşke öyle bir imkanımız olsa.
    mail adresim yazıyor sayfamda,sorun olmazsa telefonunu yaz ararım seni:)
    yazımı okuyunca ne düşündün bilemiyorum ama çok teşekkür ederim bu arada:)

    YanıtlaSil
  3. aile bizim ilk temel taşımız.
    önemliler tabi.
    ancak hiçbir baba evladı için ,
    bir annenin hissettiklerini hissedemez.
    biz babalarımızın sadece evladıyız.
    ama annelerimizin herşeyiyiz.
    babalar bırakır, unutur,yok sayar bazen...
    ya da parayla, malla mülkle gönül kazanır sanır. ama annenin bir dokunuşu, bir bakışı gönül kazandırır.
    üzülme.
    herkes hakettiğini yaşar.
    hayatında olumsuz izler bırakmasın kimse.
    sen çok iyi yerlerde olacaksın.
    ve herşeyini kendin edineceksin.
    sadece dik dur ve doğrularından vazgeçme.

    YanıtlaSil