Saçma şeyler.

Annemin belfıtığı olacağı tuttu.
Doğum sırasında başlamış aslında.Doktorlar falan kar etmeyince kırık-çıkıkçı toparlamış durumunu,tee 22 yıl önce.
Geçen hafta da pazar günü müydü neydi,pide yoğunluğu var diye fırına çalışmaya gittim.Orda pidelerin konulduğu kocaman bi kasa var,sen onu çekeyim derken fıtık patlamış mı!
Doktor,"Allah Allah,nasıl oluyo da bağırmıyosun?" diye şaşırmış kalmış.
Şimdi hatun yatıyo.Dolayısıyla yemek yapmak,çamaşır,bulaşık falan bize kaldı.
Gocunmuyorum ki.Ne derse ses etmeden yapmaya çalışıyorum,yeter ki soru sormuş olmak için sormuş olmasın...
Az önce kremini sürdürdü,"Sizi işte bu günler için yetiştirdim" deyip kahkaha attı "Allah razı olsun".
"Asıl senden Allah razı olsun" dedim içimden,"Annemizsin,az mı emeğin var üzerimizde?"

Yaa,iyi evladım ben yaa dedikten sonra,anlatacak bir şeyim olmadığını belirtmek isterim.
Ramazanda anlıyorum ki,sadece yemek için yaşıyorum ben hacı.Hayat çok yavan yoksa.
Bu aralar böyle.Anneye bakmak,arkadaşlarına zaman ayırmak,bazen bazı insanlara acayip sinirlenmek ve kurs arasında gidip geliyorum.
Eylülün sonlarına doğru her şey daha güzel olucak inşallah.
Öptüm:)