Hayatımın neşesi.

Deniz ne zaman bize gelse,havam değişir.
Doğduğu gün,eve getirir getirmez kucağıma verdikleri ve ne yapacağımı şaşırdığım o an,hala dün gibi aklımda.
Şimdilerde 2 yaşına basmaya hazırlanıyor.
Tam bir can!

Büyüdükçe daha da sarışın oluyor.(Nasıl bi cümle lan bu?:) ) Utangaç utangaç gülerken,başını eğip,dudaklarını büzüp aşağıdan aşağıdan bakıyor.Bu asla değişmeyecek.İnsanların gülüşü,değişmeyen şeylerden biri bence...

Dün sabahtan akşama kadar bizdeydi.Kapıya geldiğinde annem,"Bak Hazal kim geldi?Senin papyon kafa geldi" diye seslendi bana.Tabiki evde ses desibeli baya bi yükseldi:"OOOOO KİM GELMİİİİŞŞŞ?BEN SENİ ISIRMAZ MIYIM,ALLAHIN PAPYON KAFASI!GEL BAKAYIM GEL!" diye diye şaşkına çevirdim çocuğu.
Bu kadar tatlı,bu kadar sakin,bu kadar güzel bi çocuk olur mu lan,maşallah diyelim hemen.Bütün gün evimizdeki eşek "objesinin"(ne desem bilemedim) üstünde oturdu nerdeyse,benden "ponçik" kelimesini öğrendi,yerlerde yuvarlandık,yemek yedirdik,çikolata aldım,çayla beraber içtik,kahkahalar attık,küçük bir çiçeği birbirimize atıp tuttuk-heyecandan çıldırdı sabi-,gıdıkladım,öpücüklere boğdum.
O benim hayatımın neşesi olmasın da kim olsun?
Bir de laf dinliyo bok."Denizcim şu şapkayı tak,fotoğrafını çekince çıkart tamam mı?" dedim,baktım da yaptı valla.İlk başta yapmaz,ne anlasın diye düşünmüştüm ama valla anlıyo da dinliyo da.
Bütün gün uyumadı.En sonunda akşam 7 gibi annemle İpek gittiler,bir işleri vardı ve evde tek kaldım.Yemek yedirmeye çalıştım,bin dereden su getirdim,Peppe yi açtım ama cık,yemedi.Bilgisayarda oyun oynadım ki izlesin,zaman geçsin.Kucağımda oturuyordu.Tam o anda şak diye elektrikler kesildi!"Hasssss" demişim,Allahtan anlamıyo ha:)
"KORKMA DENİZ KORKMAAA" diyecektim,babam ve oğlumdaki gibi hahaha:) "Korkma kuş,geçcek şimdi" dedim,o ise sürekli "Hii!Gitti!" deyip,gözlerini kocaman açıyordu.Bir yandan ona gülüp,bir yandan mum buldum.Evde çakmak yok,kibrit yok iyi mi?"Nasıl insanız biz lan,eksik olan şeye bak" dedim,sigara içen yok ki evde.Olmasa bile,bi çakmak bişi olmaz mı yaa?Çok savsaklamışız çok hahaha:)
Aldım mumu,açtım kapıyı."Deniz bekle burda,gitme bi yere e mi?" dedim,baktım bekliyor.Bi yandan da hala "Hii!Gitti" diyor.Nasıl güldüm,karşı komşumuz olan öğrencilerden mumu yakmalarını rica ettim,eve döndüm.O mumu başka bi mumla tutuşturmak için kenara koyup,yenisini aramaya başladım,bir baktımmmm...Çok geç kalmıştım,"Yapma" diyene kadar,elini ateşe değdirdi!Karanlıkta görmesi de zor...Ağlamaya başladı!

Nasıl canım acıdı,ağlıyor,eli yanıyor!Ciğerimden parça aldılar sanki.Hemen kucakladım,elini suya tuttum,üfledim,öptüm.Yanık kremi sürdüm ama hala ağlıyor.Hımm dedim,o halde uykuya dayanamıyor artık.Hemen bi yastık aldım,sallamaya başladım,ağlarken kalktı.Kapının başına kadar geldi,karanlık olduğu için daha ileri gidemedi.Kucağıma aldım,saçlarını okşayıp ninni söylemeye başladım,odanın içinde dolaşıyordum bir yandan da ;"Uyusun da büyüsün Deeeeniz,büyük adam olsun Deeeeniz" dedim en son nakaratta,ninni sektörüne yeni bir tarz,yeni bir soluk getirerek.
Baktım,uyumuş.5 dakikada halloldu.Yatağa yatırınca yeniden ağlamaya başladı.Bu sefer yana çevirip,sırtını sıvazlayıp piiişş pişşş sesleriyle 2 dakikada uyuttum.Tüm bunları yaparken nasıl sakindim lan,hayret bişi.
Üstümden yük kalktı."Allahım,anaların hakkı ödenmez" dedim bi yandan da.Valla oynaması,zaman geçirmesi falan çok eğlenceliydi ama uyutması,ağlaması sorun.

Bir de şey komik,annem,"Çocuğa yemek yedir" diyor,"Yaa aç değildir o,beraber yedik ya" diyorum."Salak mısın kızım,o çocuk daha.Belli aralıklarla yemesi lazım" deyince "Cidden mi yaa?" deyiverdim hahahaha ne salağım:)

Canların canı ooo!
Yine gelsin,neşesiyle gelsin.