31 Oca 2011

elveda şövalyem!

Barış Manço hayatımda çok özel bir yere sahip.Ispanağı onunla sevdim,küçükken hep onun şarkılarını dinledim,"Adam Olacak Çocuk" ta hepimizi adam yerine koyan oydu,hiçbir çocuğu kırmadan "10 10 10 10 puannn" diye bağıran da,dünyayı bize o tanıttı,merhametliydi sevecendi.Bir insanda hiç bu kadar büyük yürek olur mu,aklım almazdı.Herkes sığıyordu içine.
Sonra birgün öldü.Aniden.Hemen günlüğüme yazdım.Onu şimdiden çok özledim dedim.Ağladım.Annem tam 1 hafta ağladı.Anladım.Ona olan bu büyük sevgim boşuna değildi.
Yıllar geçti.Şimdi ne zaman görsem gözlerimin dolu dolu olması ve hatta ağlamaya başlamam,bugün annemle birbirimizi tasdik ettiğimiz cümleye dayanıyor:"Onu çok özledim"
Çok içten olarak söyledik bunu.Gözlerimiz dolu dolu oldu.
Yaşasaydı insanlık adına büyük işler başarmaya devam eder,dişleri fırçalatır,insanlara doğayı hayvanları ve en önemlisi insanları sevdirirdi.
Artık hatıralarda...Bir de şarkılarda.

p.s:Ben buraya alamadım ama Can Dündarın "Elveda Şövalyem" yazısı okunmalı.Ağlayarak okudum.Başlığımı da ordan çaldım zaten.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder