13 Nis 2011

ne umdum ne yazdım

Yaaaa günlerdir ne yazacağımı düşünüyodum.Yolda yürürken diyodum ki mesela şunu yazarım bunu yazarım,mesela sınavlarım bok gibi gidiyo ama ben hala geziyorum,arkadaşlarımla yemekler yiyorum voleybol maçlarına gidip hareketlere avaz avaz gülüyorum,"artisssssssttt" diye bağırıyorum. Kadın erkek ilişkilerini hala çözemiyorum."Aşkın olduğu yerde mantık kapı dışarı" diyenlere kulak kabartıyorum ama çok da dinlememeye çalışıyorum. Çünkü çok sağlamcıyım.Çok mantıklıyım.Ve bundan nefret ediyorum. Neyse işte bunlardan bahsedecekken birden karşıma bi Ayşe Arman röportajı çıktı. Murathan Mungan yeni bir kitap çıkarmış:"Şairin Romanı".582 sayfaymış,bildiğin "tuğladan hallice".Süper harika falan demiş bide çok güzel bi röportaj yapmış. Bilmezsiniz tabi:Murathan beyin hastasıyım.İnanılmaz kıvrak bir zeka,harika kelime oyunları,bildiğimiz ama aslında bilmediğimiz yada fark edemediğimiz şeyler pat diye söylemek ve altını çizmek için çantada kalem aramak zorunda bırakılmanız.Seviyorum böyle insanları. Cinsel tercihi falan bunlar benim konum değil.Keşke diyorum arkadaş olsaydık,zaman çabuk geçerdi,çok şey öğrenirdim.Not bile alırdım. Neyse uzatmiyim gittim aldım kitabı.Okumaya başladım.Şimdilik harika gidiyor ilerleyen zamanda da bu şekilde devam eder diye umuyorum.Mesela "Kadından Kentler" kitabında öyle bi kurgu yapmıştı,o insanları öyle bi biraraya getirmişti ki ağzım beş metre açık kalmıştı. Deli adam! Sözlerime burada son verirken,röportajından birkaç cümle yazmak istiyorum.Bittim okuyunca. Esen kalınız... "Günümüz erkekleri,gözüne baktığı zaman,kendi açıklarını görebilecekleri bir kadın istemiyor.Bir tas su dökünüp,rahatlıkla arınıp,ertesi gün bir şey hatırlamayacağı ilişkilerin kolaylığını seviyor."Bazı kadınların gölgeleri uzun,hatıraları ağır olur" diyor Gamenn.Gerçekten de öyledir,hayata yayılır,bu da korkutur erkekleri..."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder