17 Nis 2011

sor bana pişman mıyım?

Geçen gün bir arkadaşım bana "Kendin söyleyip kendin gülüyosun" dedi,sonra da bi kahkaha patlattı.(O anda yaptığım espriye bi tek ben avaz avaz gülmüştüm de ondan)

Çoğu zaman en olmadık şeye gülerken buluyorum kendimi.Mesela geçen gün bi banka oturmuş dürüm yerken,ayran kapağını iki patisiyle ittirip sonra geri çekilip şöyle bir düşman gibi bakarak hop diye üstüne atlayıveren bir kedinin salaklığına kahkahalarla güldüm."Oha işte bu çok komik" dedim kendi kendime.Sonra sahibi geldi,ben hala gülüyorum,gözgöze geldik "Kedin çok komik,bi acayip" dedim.Tebessüm etti, sonra ben gittim.
Bir bebeğin abuk sabuk hareketlerine,bir kuşun kafasını suya gömüp çıkarmasına,yere düşene,yanımdan geçerken abuk bir şarkı söyleyene,telefon konuşmalarına,bir karikatüre,kelimeye en olmadık yerde avaz avaz gülüyor olmamdan rahatsız değilim ama sanıyorum yanımdakiler azıcık huzursuz:)
Çünkü kendimi hiç tutamıyorum.Bu lüks,ciks,entel,kalburüstü falan diye tabir edilen yerlerde de böyle,çok gündelik kamusal yerlerde de böyle.Anında,spontane,hop diye oluveriyor her şey.Genellikle eşlik edenlerim oluyor ama bazen "Ne var bunda gülecek?Sende bi manyaksın" diyenler de var tabi.
İnsanın iç dünyası yada mizah anlayışı,bilemiyorum.Algıda seçicilik de diyebilirsiniz.Bilemem.Tek bildiğim,bana gülmenin iyi geldiği.
Somurtan insan da bişeye benzemiyor valla. Çok gülerim az gülerim.Rahatsız olan gitsin lan!:)Ben halimden memnunum.

2 yorum:

  1. Gülmek kadar güzel bir şey var mı Hazalcım ya :))
    Sana da gülmek çok yakışıyo sen boşver gerisini :DD

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim uğurcum çok mutlu oldum.ayrıca bnde senin gibi düşünüyorum Allah hepimizi güldürsün inşallah:D

    YanıtlaSil