Geçen gün bir arkadaşım-ki kendisi erkek olur-bana,"Sende inanılmaz bir aşk kadını potansiyeli var ama neden bastırıyosun anlamıyorum" dedi.
Tecrübeli bi tiptir kendisi,çok da sevimlidir.Güvenirim ona.
Bunu söylediği an kalakaldım,çok da bişi çıkmadı ağzımdan."Öyle mi diyosun?" diyebildim sadece."Evet" dedi.
"Tek problemim bağlanmak"...
Burda hepten sustum.Öyleydi çünkü.
Salaklardan da salağım çünkü bu konuda.Bak işte bunu burda resmen kusar gibi yazmak istiyorum.
Kızlara bakınca,hiçbir şeyi sorgulamayan,ezelden beri erkeği nasıl idare edeceğini bilen tipler olduklarını anlıyorum.En azından bir kısmı için bu doğru-benim gibileri geçiniz.Hayatlarında illaki hep bir erkek olmalıymış gibi tavırlar falan.Hoş diyorum,güzel yani.
Fakat birde ben varım ve benim gibiler.İşte bunlar hep etrafına kalın kalın duvarlar örmüş,kabuk oluşturmuş,sonra biri onu yıkmaya geldi mi "Dur!" diyen tipler.Orası o kadar korunaklı,rahat ki,birine kalbini kendi elleriyle teslim etmek ve kırdırmak ona zor geliyor.
"Ya kırmazsa?" dediniz dimi?Hep duyduğum soru.Olabilir,kırmayabilir ama sağlamcıyım malesef.Allah kahretsin ama öyleyim.Risk almak zor benim için.
Geçenlerde "Akıntıya kürek çekmeye çalışıyosun sen,bırak kendini,akışına bırak" dedi bi büyüğüm.Her şeyi planlamamalıymışım,insan hiç ya kalbim kırılırsa korkusuyla yaşar mıymış;e o zaman ölücez diye sokağa da çıkmayalımmış.
İşte budur dedim ama içimden.Şıp diye özet geçti ruh halimi,ne ölçüde delirdiğimi...
Sustum.
Gerçekten kötü bir şey bu.
Arkadaş olarak harika olan ruh halim,iş erkek arkadaşlığa geldiğinde küstüm çiçeği gibi kapanıyor.
Bu konuda birkaç insanın çok kalbini kırdım ama sorunun bende olduğunu uygun bir dille anlatamadım.Sonra yine sustum.
Anlatsam ne yazar,sorsam ne yazar.
Cevabını biliyorum ama gel gör ki uygulayamıyorum.
Yine susuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder