back to the past!

Bugün yine çalıştım,bayrama sayılı günler kala AVMlerdeki kalabalığı tahmin edersiniz...
O sıkışıklıkta kendimce bir gözlem yaparak şöyle bir kanıya vardım:İnsanların hiçbir şeye ama hiçbir şeye acelesi yok...Kabinden deli gibi ürün alıp dağıtmaya çıkıyorum,"Pardon"-"Afedersiniz"-"Geçebilir miyim?" demekten anam ağladı...İnanılmaz rahat bir milletiz,tın tın tın iki saatte.

Çok tez canlı bir insanım...Buluşmalara genelde erken giderim,hızlı yürürüm,hızlı yemek yerim...Sanki hep bir şeylere yetişmem gerekiyormuş gibi bir havam vardır,hatta arada "sakin ol" diyenler çıkar,ancak o zaman farkına varırım...
Bu nedenle işimi de hızlı yaparım...
Hiçbir işi olmayan insanlar mı yavaştır,yoksa bu genetik midir,bilmiyorum.

Ama esas anlamadığım şey,bu yoğunlukta insanların çoluk çombalaklarıyla alışverişe gelmeleri...
Onu kovala,bu balonu yakala derken bir yandan da "Gizemmmmm dur kızım!" diye bağırmak,ağlamaları,askılarla kılıç savaşı oynamaya çalışmaları...

Ölüm.

Ama baktık bugün kızlarla da,hayat onlara güzel be...İş yok güç yok.Gelip kıyafetlerin olduğu masaya oturdu birkaçı da aklıma küçüklüğüm geldi.İpekle hep oralara otururduk.Hatta ahanda fotoğrafı...
Çok çirkinim,saçımda kuyruğum bile var,bu ne lan!

Küçük şeylerden mutlu oluyorlar.Kimse onları karşılarına alıp "İŞ DİSİPLİNİ-SİGORTA-MAAŞ-PRİM-İKRAMİYE-MOLA" demiyor.

İkiz Annesi blogunu okudum biraz önce de,kendi ilkokul günlerim aklıma geldi.Dün gibi burnumda kokusu o yeni ayakkabıların,kıyafetlerin...Annem çok özenmişti.Çocuktur ister ne de olsa...Özenle okula götürülüp kapıdan el sallamalar,öğretmenlere teslim etmeler...İlk ödevler,ilk aşklar,ilk arkadaşlıklar.
Okul insana çok şey katıyor...Şanslıysan merhameti ve sevgiyi öğrenirsin,vicdan sahibi olursun;azıcık aklın varsa doğruyla yanlışı ayırırsın.Ha tersi olursa eyvahlar olsun!
Tüm bunları kat yaparken düşündüm...Ne güzel lan valla çocuk olmak...

Severim ben onları,hayata güzel bakışlarını,sonsuz meraklarını...

Evlatlarını okula bırakacak olanlar,şimdiden kolay gelsin:)