2 Ağu 2011

error!

Hayatımın hiçbir ama hiçbir evresinde bir erkeğin varlığına ihtiyaç duymayışım...
Bir hastalık belirtisi mi?
Güçlülük mü?
Bu aralar bunu düşünüyorum.

Bu huyu annemden de almış olabilirim bilemem.Her işini kendi yapan,kimseye eyvallah etmeyen annenin kendi gibi olan kızı.
Bilmem neden,eskiden beri bazı arkadaşlarımda böyle bir erkek arkadaşsız duramama durmunu fark ediyordum.Bana çok tuhaf geliyordu.Elbetteki çok hoşlandığım insanlar oldu,hatta bunun tamamen "akıl dışarı duygu içeri" olduğunu gördüm.Olsaydı güzel olurdu ama kader...
Olmadıysa da eksik kalmadım ama.Hissetmiyorum yani.Hayatımda daha önem verdiğim şeyler var elbette.Hem zaten çok isteyip çıktıktan sonra "Çıktık da bi bok oldu" diyen çok insan tanıdım.
E o zaman bana neden "E hadi!" baskısı yapılıyor anlamıyorum?
Tek başına yetebilenlerdenim ben belki?Dertsiz başıma dert almak istemiyorum,özgürlüğüme bayılıyorum belki?
Neyse bu şimdilik iyi günlerim...Bi okul bitsin,işe gireyim de siz o zaman görün.
"Eeee yok mu biri,evlilik ne zaman?" falan.Öffffff!
Ne bende uğraşacak derman varrrrr nede beni çekicek insan.
İyisi mi beni benimle bırakın.Mutlu mesut yaşayalım.

3 yorum:

  1. Bence bu error değil hayatın kendisi, herkes aynı olmak zorunda değil. Ama şu var; insan zamanla değişiyor, bir zaman gelip de şu an düşündüklerinin ve yaptıklarının tam tersini yaparsan şaşırma, tam tersini asla yapmam da deme bence, büyük konuşunca hayat fena çarpıyo valla :)

    YanıtlaSil
  2. asla yapmam demedim ki:) biliyorum insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş.bilemem belki yıllar sonra daha farklı düşünebilirim elbette ama şimdilik bu sorulara maruz kaldığım için fena halde bunalmış durumdayım:):)

    YanıtlaSil
  3. O sorular hep bunaltır ve hiç bitmek bilmezler, en iyisi kafana fazlaca takmamak bence :)

    YanıtlaSil