Aaaaa bi baktım,görüverdim:Bugün Kazım Koyuncu'nun doğum günüymüş.
Onun gönlümde yeri ayrıdır.Zaten bunu söylediğim üç sanatçı var:Barış Manço,Frank Sinatra,Kazım Koyuncu.
Onu tanıdığımda henüz ölmemişti.Ne güzel sesi var demiştim.
Haydesi harikaydı.Toplanıp da söylenebilecek bir şarkıydı.En çok sevdiğim kısmı da "Elin nişanlısına ben nasıl deyim hayde?" kısmıydı.
Sonra "Asiye" dedi.O "Oy!" dedikçe ben ürperirdim.
O temiz,o iyi yürekli biriydi.Karadeniz ne güzeldi.O kadar çok kötülük görüp de nasıl hala "Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya" diyebiliyordu?
Belki görüşü görüşüne uymazdı,belki başımızdakileri eleştirdiği için kızarlardı sandığım halde,onu sevmeyen tek bir Karadenizliye bile rastlamadım ben.
Öldüğü gün Kumla'da mavi küçük koltuğa oturmuş elimdeki gazeteye bakıyordum."Ölmüş" dedim,anneannem "Tüh" dedi "Çok iyi çocuktu"...Annem çok üzüldü,ben de öyle.Sonra o yıl yani 2005te Karadeniz turuna çıktık.Herkes mi sever,herkes mi adını söyler?
Sadıkmış Karadeniz insanı.Çok sıcaklarmış.Dağından,havasından,suyundan mıdır bilmem ama ben onları çok sevmiştim.
Kazım Koyuncu'yu da hep sevdim ben.Onun sesi içli,kendisi içli.Sıcacık bir gönlü,insana bir anda samimiyet duygusu aşılayan güzel yüzü ve saygı duyulan bir siyasi görüşü vardı.
Hala ne zaman sesini duysam yüzümde buruk bir gülümseme olur...
Ne güzel insandın sen!
Dilerim şarkıların, dünya yeryüzünden silinene kadar çınlasın dursun...
Doğum günün kutlu olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder