cık...olmaz

Şimdi annemin bi arkadaşından geliyorum.
Annemin arkadaşları genç birer ruha sahip,hayat dolu,pozitif tiplerdir.Ne demişler,insan kendine benzeyenlerden seçermiş arkadaşlarını.
Onlar da öyleler.Seviyorum yani.
Şimdi ben bu kızla yeni tanışıcam.Uzun zamandır da hiç tanımadığım birinin evine gitmemiştim he...
Yine aynı benimdir her kimle tanışırsam tanışayım...Azıcık elektrik alayım yeter ki,aynı neşe,aynı enerjiye sahibim hep.
Gittim neyse...Ya arkadaş bi insan bi dakika susmaz mı?Sürekli şöyle bi tip hayal edin:"Şimdi size bardaklarımı göstereyim"-"Şu bluzu şu kadara aldım"-"Durrrrrrrr kıııığğğzzzzz ne unuttum baaaakkk!Çok güzel bi kumaş var elimde,getireyim bekle"...Ve bunların hepsi eve girdiğim andan itibarenki ilk yarım saat içinde oluyor.Nasıl bi şok halindeyim,varın siz düşünün.

Yazının adı:cık,olmaz.Neden böyle yaptım,çünkü bu kız evinde çatlak gördüğü,beğenmediği her yere bişiler,yok efendim desenler falan yapıştırmış.Her yer biblo kaynıyor.
Hayatta böyle bir kadın olamam ben.Onu yapıştırdım,bunu boyadım,işte efendim şu bibloyu aldım falan...Yok yok olamam.
Kötü bir şey değil ama evi basitleştiren şeyler.Bir de her taraf biblo,eşya,çerçeve...İstemem,oturamam zaten.
Ama çok iyi kızdı Allahı var...Çok iyi hizmet etti,güler yüzü,sohbeti çok iyiydi.
Sorun bende.Çünkü benim can ciğer arkadaşlarımın da gayet iyi bildiği bi huyum vardır:Bir eve gittiğimde maksimum 2 saat oturabilirim tek başımaysam.Çünkü karşımdaki insanın bir işi varmış da ayakbağı oluyormuşum gibi hissederim.Keza birinin evine tatil amaçlı gittiğimde,yazlık gibi mesela,maksimum 3 gün kalırım.Yapamıyorum,hep bi işleri varmış da engelliyormuşum obsesifliği var üzerimde.
Bu ne alaka şimdi pek anlamadım ama anlatmak istedim hahaah:D
Sonuç olarak,yarın bigün evlenirsem,evime falan gelirseniz size eziyet çektirmeyeceğim gibi,oraya buraya bir şeyler yapıştırıp,melekli biblolar almayacağıma;yumurta haşladığım suyu bekletip çiçeklerimin köküne dökmeyeceğime söz veriyorum.
Bu aşırı duyarlılık...
Malesef yapamam ben.