Telefonum çaldığında ara vermiştim.Arayan Esin ablaydı.
"Bilet bulmaya çalışıyorum" dedi.Sezen Aksu konseri içinmiş.
"Ablacım çok teşekkür ederim ama zahmet oluyor sana.Düşük bi ihtimal,çünkü ben biletler tükenmiş diye biliyorum" dedim.
"Olsun" dedi "Çok istedim,yine de bi arayayım"
Tabi ben ümidi kestim,çünkü Sezen'i tek seven ben değilim yani.Bursalılar bayılır,herkes gibi ona:)
Aradan baya bi zaman geçti,annemle bi işimiz vardı,tam çıkarken aradı tekrar.Biletleri bulmuş,hem sahneye yakınmış hem de tam yarı fiyatınaymış!
Bizdeki mutluluğu gör!
Çünkü yıllardır hep kapının arkasından dinledik onu.İçeriye hiç girememiştik ve her seferinde "Valla seneye gitcez" diye sözler vermiştik birbirimize.
Veeeeeeee işte konser salonundaydık!
Veeeee Sezen sahnedeydi.
Allahım,bir insan vücudunu minimum seviyede oynatarak nasıl bu kadar komik,bu kadar tatlı,bu kadar candan olabiliyordu?
İnanılmaz bi kadın.
Bi yerde okumuştum,küçükken annesi,çok yaramaz diye Sezen Aksu yu doktora götürmüş.Adam bakmış bakmış ve demiş ki:"Bu cocuğun canı büyük,bedeni küçük,ne yapsın?" Bu gece konserinde bir kez daha gördüm ki,harika bir enerjisi,muazzam bir mizah anlayışı ve takdire şayan görüşleri var.Ağlattı,güldürdü ama çok mutlu etti ve dedi ki:"Bir insanın hayatta bırakacağı en büyük güzellik yüksüzlüktür.Başınıza çok fazla kötü olay gelicek,önemli olan neşenizin hüznünüzden fazla olması,bunları sırtınızda taşırsanız hepsi birer yük olur."
Filozof gibi kadın valla.İşin en enteresan tarafı gecenin sonunda yaşanandı.Konseri bitirdi içeri gitti ama kimse çıkmadı salondan.Başladık Sezen diye tempo tutmaya.5 dakika bile geçmeden Fahir Atakoğlu-ki müthişti- piyanodaki yerini aldı,Sezen geri geldi.O sırada biz en ön sıraya geldik.O kadar güzel bir kadın ki,anlatamam.
Oturdu Fahir Atakoğlu'nun yanına,"Lâl"i söylemeye başladı.Gözlerim doldu hemen.Çünkü atmosfer şahane:Gecenin 1 i olmuş,insanlar sahnenin dibinde,ayakta ve o güzel gecede Sezen sadece piyanoyla bu şarkıyı söylüyor.Şarkı bittiğinde tüm müzisyenler sahneye geldi,piyanoda bu sefer "Arkadaş" şarkısı çalınmaya başladı.Ki bu şarkıyı hiç sevmem ama,öyle güzel söylediler ki hep beraber,bir de Sezen en sonunda "Meral Okay'ın ruhuna gitsin" deyip sahnedeki herkesi ağlatınca,başladım
hüngür hüngür ağlamaya.
Uzun zamandır böylesine etkilendiğim başka bir şeyi hatırlamıyorum.
Etkisinin farkında olmayan bir insan.Bizi can evimizden vurduğunu bilmiyor."Bazen" dedi "düşünüyorum da,neden yapıyorum bu işi diye.Zannediyorum ki hayatınızdaki iyi ve kötü olaylar arasında gelip sırtınızı sıvazlayıp,destek olabilmek için."
Sen çok yaşa Sezen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder