Anladım.

Yazarların neden üçer beşer kitap yazdığını anladım.İşin sırrı,birilerinin cesaret vermesinde,"Devam et" demesinde.
Ben yazar değilim,olamam da ama bana da "İyi ki yazıyorsun" diyen insanlar varken,"Blogumu kapatsam mı acaba?" fikrimi nasıl icraate geçirebilirim?Üç kişi de olsa,beş kişi de olsa özleyen var ya söylediklerimi dinlemeyi,okumayı.Bu iş tamamdır o zaman,doğru yolda ve doğru yerdeyim ben.

En olmaz dediğin insanın yanında neden taş gibi insanlar var,anladım.Çünkü büyük konuşmuyolar.Yorum yapmıyolar,akışına bırakıyolar.Özgüvenler tavan!Öyle ki,sende bende yok.Öyle hayal et.

"Çok okuyan mı bilir,çok gezen mi?" cümlesine verilecek en güzel cevabın,"Okurken gezen bilir" olduğunu anladım.Sadece okumanın,anlamaya yetmediğini...En sıradan detayları bilmemenin,en baba şeyi bilmemekten daha küçük düşürücü olduğunu...Sosyalliğin HER ŞEY olduğunu...Kendini ifade etmekte zorlanan insanların,günü geldiğinde duvara toslayacağını...Tıkanacağını.

Dünyadaki bütün enerji işlerine tamam dediğimi,aynı zamanda sadece ama sadece sevginin gücüne inandığımı anladım.Her zaman...Tek.

Birinin sana sadece beş dakika güzel güzel bakmasının,sana incelik göstermesinin bir günü nasıl da şahane hale getirebildiğini anladım.

Ayşe Arman'ın yazılarını kaçırmadığımı,ama konuşurken görünce kendimi "Salak" derken yakaladığımı,annemin:"E yazılarını da okuma,madem sevmiyosun" dediğini,yine çelişkiye düştüğümü ve bu durumu "Yazılarını zevkle okuyorum ama sesine ve tavrına tahammül edemiyorum" diye açıkladığımı;zaten yine bir kişilik testinde kendimle %51 oranında çelişkiye düştüğümü anladım.(Cevaplar birbirine çok yakındı.Terazi burcuyum ve kararsızım).

"Başka türlü bir şey benim istediğim/Ne ağaca benzer,ne de buluta/Burası gibi değil gideceğim memleket/Denizi ayrı deniz,havası ayrı hava" dizelerinin,ruh halime cuk oturduğunu anladım.
Can Yücel'e de bu vesileyle selam yolladım.
Hadi bakalım.