24 Mar 2013

Tepecikli mi Kuruçaylı mı?

Haftalardır aynı sınıfta olduğum,İsviçre'de yaşayan Greg; geçenlerde Arapın tekinin bana,"Bizim dillerimiz Osmanlı döneminde birbirine çok yakındı,ülkende sana tarih öğretmiyorlar mı?" demesinin üzerine geldi.
Tam da o anda,"Atatürk döneminde Latin alfabesini kullandık,ondan önceki diller size yakın olabilir" diye kestirip attım.Uzun uzun anlatcak halim yoktu çünkü Türkçe'nin Arapçayla çok benzediğini iddia ediyordu."Şimdi değil" diye ekledim.
Ben tam Osmanlı,İstanbul falan derken "Konstantin?" diye araya girdi Greg."İstanbul demek istedin galiba?Konstantinopolis eski adı" dedim.Telefonunu çıkarıp bana Konstantin'in fotoğrafını gösterdi ve "Ben aslında Yunanlıyım,bu da benim büyük büyük dedem olur" dedi.
Ya bunu öyle bi gururla söyledi ki,anladım.Sanki dedesi İstanbul'u almıştı.Sanki İstanbul Yunanistan'daydı.Öyle bi havası vardı ki,o anda Türkçe bilsin istedim ama burda en çok kaçındığım şey ırk kavgası.
"Yaa ne hoş" deyip gülümsedim.Hiçbir şey söylemedim.Kavga etmeye kalksam bile konu çoktan zaman aşımına uğramıştı.Üzerinden en az 500 sene geçmişti.Sadece "İstanbul hangi ülkede?" diye sorsam cevabımı almış olurdum.
Sonra nasıl olduysa konu Atatürk'e geldi."Aaaa Atatürk" dedi."Sen baya bişi biliyosun bu konularda galiba?" diye sorunca onayladı."Seviyor musun onu?" dedim,"Pek söylenemez" dedi."Ben seni anladım" demekle yetindim çünkü derin bir kuyruk acısı var ortada.Benim de ülkemin başına böyle bişi gelse,muhtemelen o kumandanı sevmezdim.
Tartışmaya dahi gerek yok.
Cidden enteresan ama.Burda "Türk müsün?" diye sorduklarında üç şık beliriyor kafamda:Ya Türk,ya çok türk arkadaşı olan bi yabancı ya da Yunanlı.Dün bindiğim takside ikinci şıkka rastladım.

Bu arada lafı gelmişken,bizim ülkede olan bitenler de enteresan.Takipteyim elimden geldiği kadar.
Kişisel görüşüm şu:Yıllar boyunca silahları konuşturarak bir arpa boyu yol alınamadı.Ölene mi yanarsın,kalana mı yanarsın?Konuşmaya çalışmak belki iyi bir fikir evet,savaşmadan çözmeye çalışmak gerçekten güzel ama ben hükümetin bunu ülkeyi bölmeden yapabileceğine inanmıyorum.Ya birkaç ülke daha bize katılacak,ya da ülkeyi Kürtlere verecek.Bunun başka alternatifi yok onlar için.
Sinirden ölüyorum.Bütün şehitlerin kemikleri sızlıyordur eminim.

Taviz vermeden anlaşabilseler ne güzel.
Ama anlamazlar tabi...
Dilerim her şey ölenlerin canlarını uğruna feda ettiği bu güzel topraklara yaraşır,barış içinde ve asla taviz vermeden;bebek katillerinin canına minnet etmeden yapılır.

P.S:Bu yazı fazla siyasi oldu,Bournemouth maceralarım bi sonraki posta artık:)

2 yorum: